* Kievit, Vanellus vanellus, Northern Lapwing, Vanneau huppé, Kiebitz * Ma kievit stond gisteren tijdens een hagelbui beschermend boven haar vier kuikens. In Bleiswijk, langs een hoge stoeprand, waar de kievitjes niet tegenop kunnen klauteren. Gedoemd om dood te gaan door nattigheid en kou, of opgegeten te worden door rovers. Gelukkig zag ik ze op tijd en kon ik de kuikens terugzetten in hun leefgebied.
De komende weken wordt de jaarlijkse traditionele kievitslachting georganiseerd.
Op nog niet geploegde akkers (vooral die met maïsstoppels) waar kievitskuikens hun eerste pootjes op hun levenspad zetten, gaat de ploeg er in. Op graslanden waar de eerste snee geoogst kan worden, razen de cyclomaaiers door de tere lijfjes. Zo worden talloze akker- en weidevogels en eieren vermalen tot snacks voor andere dieren. Natuurbeschermingsorganisaties schrijven bladen vol over en drukken prachtige foto’s af
van Koning Grutto, het Jaar van de Kievit, de tureluur, de scholekster, de veldleeuwerik, de geelgors, de wulp, de Rijke Weide. Agrarische natuurverenigingen ontwikkelen plannen over natuur in de buurt, behoud het boerenlandschap, de bloemrijke weide, polderpracht… Al die verhalen ten spijt scheuren de tractors nog steeds over de droge, afgevlakte akkers en graslanden,
begeleid door in paniek zijnde vogelouders die hun broedsels ineens kwijt zijn. Er zijn ook (veel te weinig) welwillende boeren, die zich proberen te wurmen uit het keurslijf van regels en op allerlei manieren hun best doen om legsels te sparen, om ze niet kapot te rijden. Hier en daar worden kleinschalige projecten opgezet om de weidevogels te beschermen.
Maar met geïsoleerde postzegeltjes groen red je het niet, daar zijn nauwelijks levenskansen. Alleen grote oppervlaktes van 2×2 km, zonder hekken en bomen als uitkijkpost voor predators, en zonder steile oevers, met een ongeëgaliseerd oppervlak, met een natuurlijke grasgroei, met hoge waterstand en geen rietkragen (vos) in de buurt, met een late maaidatum en met een gevarieerd beheer met begrazing en voorbeweiding, bieden nog kansen op succes. Er is Groot Denken bij politici, bestuurders, beleidsmakers en landbouworganisaties
voor nodig om de sterke achteruitgang van akker- en weidevogels te stoppen. De boer hoeft daar (financieel) niet de dupe van te worden. Maar zolang de handen van iedereen niet krachtig ineengeslagen worden, blijft het snipperwerk. Wie neemt de kievit op?
* Rosse grutto, Limosa lapponica, Bar-tailed Godwit, Barge rousse, Pfuhlschnepfe *
In het binnenland zie je niet zo vaak rosse grutto’s met hun gebogen snavels, ze trekken meestal langs de kust. Ze broeden in het uiterste noorden van Europa. Deze vogel in De Wilck is nog in winterkleed.
* Dwergmeeuw, Hydrocoloeus minutus, Little Gull, Mouette pygmée, Zwergmöwe *
De ruim vijftig dwergmeeuwen vrijdag op de Starrevaart zwommen nu en dan in groepen, even uitrusten van het foerageren. Rechts de enige dwergmeeuw die nog in winterkleed was.
* Boerenzwaluw, Hirundo rustica, Barn Swallow, Hirondelle rustique, Rauchschwalbe *
“Waar ben ik aan begonnen”, lijkt de lichaamshouding van deze boerenzwaluw te zeggen. Ze zijn pas teruggekomen uit het warme Afrika en zitten nu in de kou. De Wilck vanmorgen.
* Fuut, Podiceps cristatus, Great Crested Grebe, Grèbe huppé, Haubentaucher *
Futen eten veertjes. Vooral de zachte veren van hun flanken. Volwassen futen zie je vaak veertjes voeren aan hun kuikens, zoals vanmorgen bij deze futen in Zoeterwoude. De reden is niet helemaal duidelijk. Mogelijk om de maagwand te beschermen tegen de harde visgraten, en/of om met de graten een braakbal te vormen die gemakkelijker kan worden uitgespuugd. Uit onderzoek is gebleken dat futen vaak ook helemaal geen veren in hun maag hebben, maar toch braakballen (van botjes en andere resten) produceren. Wellicht zijn dat ‘poetsproppen’ die de maag/darm van futen vrijhouden van parasieten!
|
