Donderdag 6 november 2003 – Klapekster(s) en grote zaagbekken in herfsttinten

Vorig jaar op 1 oktober schreef ik over een Indian Summer. Nu is het ruim een maand later, 6 november, een stralende zon in een vrijwel wolkenloze hemel, de temperatuur (en dat voor een kustprovincie) schommelde tegen de 14 graden, geen zuchtje wind, overal in de polders lopen nog koeien, vanmiddag zaten Nelly (mijn vrouw) en ik op een terras van een pannenkoek te smikkelen.

De natuur op haar mooist: de AWD in herfsttooi (autumnal colours in the dunes).

Dat was na een heerlijke wandeling door de AWD, de Amsterdamse Waterleidingduinen, getooid in een oogverblindende herfstgloed. Veel vogels waren er niet, nauwelijks mezen of lijsterachtigen (een paar merels) hoewel er best nog bessen stonden, een buizerd en een sperwer, een groepje goudhaantjes. In de Oranjekom de gebruikelijke dodaarzen, bij elkaar kwam ik vandaag op zo’n 25. Al met al heel magertjes.

Maar grasduinen is niet alleen boeiend, ook verrassend. Want ineens zat daar in de top van een boom een klapekster, op zo’n veertig meter fraai in het zonnetje, gereed om gefotografeerd te worden. Helaas, zoals zo vaak, een paar seconden te laat. Een paar honderd meter verder zagen we weer een (dezelfde?) klapekster, veel dichterbij, we schrokken bijna van elkaar en de vogel was dan ook snel gevlogen. Later sprak ik een vogelaar die elders in de AWD ook een klapekster had gezien. Het zijn zeldzame waarnemingen.

Vrouw grote zaagbek (Margus merganser – Goosander, female) voor de vogelkijkhut.

Tijdens onze verdere wandeling bleef het uiterst rustig, tot we in de kijkhut bij het Vogeleiland kwamen. Eerst een man en vrouw grote zaagbek (nauwelijks te fotograferen, ze doken steeds en zwommen snel, zoals die zaagbekken meestal doen), later nog een groepje van vijf vrouwtjes. Gisteren had ik de eerste grote zaagbek gezien, vandaag ineens zeven erbij! Maar na deze mooie ontmoeting was de vogelvreugd wel voorbij en zagen we alleen nog een grote bonte specht en roodborstjes. Op de terugweg een grote zilverreiger in de Grote Polder.

Zwammen vliegen tenminste niet weg als je er met een fotocamera aankomt, op de foto boven een Paarse korstzwam (Chondrostereum purpureum – Silverleaf Fungus, above) op een omgezaagde beukenboom en een mooie berkenzwam (Piptoporus betulinus – Birch Polypore, below) op een dode berk.