Juni 2003 – Gard&Sologne 7

Vandaag uit mijn vakantiearchief drie verschillende diersoorten.

Een ogenschijnlijk onschuldig knaagdier dat ook in ons land steeds vaker wordt waargenomen, is de beverrat (Myocastor coypus – Nutria). Een groot beest, zo groot als een haas, met een lange ronde rattenstaart. Als pelsdieren uit Zuid-Amerika ingevoerd. Ontsnapt, net zoals alle andere dieren die van hun vrijheid willen genieten.We zagen ze spelen, zoals deze in de Camargue, een leuk gezicht. Maar of ze onschuldig zijn? Ze graven net als bisamratten gangen onder kades en dijken en worden daarom in ons land vervolgd.

Dit is een segrijslak (Helix aspersa – Brown Garden Snail), op de wijngaardslak na de grootste slak van Europa. Wijngaardslakken worden vaak gegeten, de zgn.escargots. Maar ik heb ook diverse keren Fransen met mandjes gezien die segrijnslakken aan het ‘oogsten’ waren, ook niet te versmaden kennelijk, ze noemen ze escargots petit griz. Lang geleden werd afkooksel van de slakken als geneesmiddel gebruikt door kinkhoestlijders. De naam Helix aspersa slaat op het kleurpatroon van het slakkenhuis: aspersa = gespikkeld (segrijn = korrelig leer). Deze slak kroop in zijn bekende tempo voorbij onze caravan, gelukkig dat er geen merel of lijster in de buurt was, want die zijn er verzot op.

Ook in de Camargue deze foto van een steltkluut (Himantopus himantopus – Black-winged Stilt) gemaakt. Het zijn prachtige vogels met hun lange, rode poten die zo opvallen als ze vliegen. In Nederland worden de laatste jaren ook broedgevallen, in elk geval broedpogingen, gemeld. Je mag aannemen dat het warmer wordende klimaat deze vogel uit het gebied rond de Middellandse Zee naar het Noorden lokt.