Man ortolaan (Emberiza hortulana, Bruant ortolan, Ortolan Bunting; male).
Op de Causse Méjean zag (en hoorde) ik ze meestal bij de daar schaarse boerderijen.
De foto van de man heb ik genomen op mijn favoriete vogelstekjes bij Hures en Le Villaret.

In mijn eerste vogelgids, Zien Is Kennen! uit 1953, stond over de gorzensoort ortolaan:
"Vrij algemene broedvogel in het Oosten van ons land, ook in Westerwolde
en in het Zuiden (in ’t Westen zeer zeldzaam), gaarne bij korenvelden".

In het recente SOVON-verslag ‘Broedvogels in Nederland 2009’ staat:
"Broedindicatieve waarnemingen van duinpieper, klapekster en ortolaan
ontbraken wederom, zodat het er steeds meer naar uitziet
dat deze soorten voorgoed verloren zijn voor de Nederlandse broedvogellijst."

In heel Europa gaat de ortolaan in aantal achteruit, dat geldt ook in de Cevennen, vertelde men mij.
Ook daar is hij, door het verdwijnen van kleinschalige, afwisselende landschappen, zeldzaam.
Op haar website schrijft Vogelbescherming Nederland berustend:
"Ortolanen kunnen als ambassadeur gezien worden van een hele gemeenschap van (vogel)soorten
die lijden onder de grootschalige, gerationaliseerde land- en tuinbouw van de laatste decennia."

Ik kan hier nog wel een zure opmerking over maken, maar dat helpt dit mooie vogeltje helemaal niets.
Over de toestand in België kan ik geen gegevens vinden (wie weet waar er een soortenoverzicht is?),
maar uit berichten op internet moet ik concluderen dat het daar even slecht is gesteld als in NL.

Heel, heel veel vlinders vlogen in de Lozère waar we bivakkeerden in de natuurgebieden van de Cevennen.
Het zou de moeite lonen je vakantie uitsluitend op die papillons in te richten, zo’n grote verscheidenheid!
Vogels hebben echter mijn voorkeur, en vlinders kwamen er dan ook enigszins ‘bekaaid’ van af.
Uiteraard pikte ik ze mee als ik er zag, en in dit Vogeldagboek en komende ‘Franse’ afleveringen staan er vlinderfoto’s.
Aan de talrijke soorten ‘blauwtjes’ ben ik niet begonnen, die zijn extra moeilijk te determineren.

De bruine daguil links (Dysgonia algira, La Passagère, Passenger) is bij ons een zeer zeldzame nachtvlinder,
de plakker (Lymantria dispar, Le Disparate, Gypsy Moth) daarentegen is een vrij algemene soort.

Bosrandparelmoervlinder (Argynnis adippe, Le Moyen Nacré, High Brown Fritillary),
een van de vele vaak lastig uit elkaar te houden parelmoersoorten.

Wordt vervolgd – À suivre

Vanmorgen dook tussen de veertig lepelaars en bijna duizend grauwe ganzen op Vogelplas Starrevaart
deze vos (Vulpes vulpes, Red Fox) op. Het dier liep door laag water, vele ogen volgden hem op de voet…

***
Recensie

Bevers in Nederland
Samenstelling en uitgave Willy de Koning, 2011, dvd voor drie leeftijdsgroepen, € 15 (excl. verzenden)
Heel educatieve dvd over de sinds kort in ons land weer talrijk voorkomende bevers.
Klik hier voor een uitgebreide bespreking