Man knobbelzwaan (Cygnus olor, Mute Swan; male) landt in de nabijheid van andere zwanen…
In de polders rond Alphen aan den Rijn stond ik vrijdag een boterham te eten.
Een groepje van vier knobbelzwanen graasde vredig op het weiland naast me.
In de verte kwam een andere zwaan aanvliegen. Ik pakte mijn camera
want het leek erop dat hij laag en recht over me heen zou zweven.
Hij had een ander doel: kennelijk zat er in het groepje een onduldbare rivaal.
De vogel landde op enkele tientallen meters, nam een aanvalshouding aan en rukte op.
Een man uit de groep begreep dat hij daar niet gewenst was en begon ook te lopen.
Kennelijk schatte hij de kracht van zijn concurrent hoog in want hij ontweek de confrontatie.
Vlak naast de auto kroop hij de sloot in, al ras gevolgd door zijn opponent.
En snel zwemmen kunnen ze, die zwanen met hun grote zwemvliezen!
De een met ingezakte vleugels, de ander met opgeheven vlerken zwommen ze langs.
De aanvaller hoefde slechts eenmaal op te stijgen en te happen naar de staart van zijn voorganger,
daarna koos de laatste zonder zich te verdedigen het bekende hazenpad.
Zo’n voorval blijft je toch best een tijdje bezighouden. Wat zou daar aan de hand geweest zijn?
Opspelende voorjaarshormonen vormden ongetwijfeld de hoofdrol.
Maar waarom een vreedzame zwaan aanvallen? Zwanen hebben toch partners voor het leven?
Of zou dit een opgeblazen vrijgezel of weduwnaar geweest zijn die een ander zijn vrouw afpikte?
Of een gebeurtenis die wij totaal niet begrijpen? De natuur is vaak zo onbegrijpelijk, zo raadselachtig.
…met een houding die niets te raden overlaat loopt hij in de richting van de vier andere zwanen…
…uit het groepje maakt zich een man (the loser male) los, hij weet dat hij de l.. is…
…de achtervolging begint; hoe snel zouden knobbelzwanen kunnen zwemmen?…
…tegen deze machtige uitstraling is de aangevallen zwaan niet opgewassen en neemt de vlucht.
