Roodborst (Erithacus rubecula, Robin) vanmiddag langs het Spookverlaat.

Mijn wekker gaat de laatste dagen rond half 5 af; als het niet regent tenminste.
Het roodborstje begint dan zijn (of haar, ook vrouw roodborst zingt!) liedje,
in het licht van de straatlantaarn die vlak bij onze slaapkamer staat.
Het is een heel prettige manier om wakker te worden – al dut ik daarna wel weer in…

Fungeert de roodborstenzang als wekker, ook de roep van dit vogeltje lijkt erop.
Trikk-tik-ik-ik-trik, het komt een beetje overeen met het gerikketik van een alarmklok.
Je moet altijd wel opletten want bij onraad roept een winterkoning ook zoiets:
tjirrrrr, tjirèretet, in een sneller tempo en langduriger dan de roodborst.

De twee spreeuwen, erkende zangers, vanmorgen op de voederautomaat konden er ook wat van.
De ene spreeuw maakte hoge fluittonen, kristalhelder, zijn kop ging schuin omhoog.
De andere spreeuw improviseerde, lagere tonen, melodieuzer. De hals niet zo strak gestrekt.
Ze hadden (bijna zichtbaar) plezier in dit opvallende ontbijtconcert, een duet van sopraan en bas; ik genoot niet minder!
Het gekrijs van zeven overvliegende halsbandparkieten was niet zo aangenaam,
maar ik had er in Benthuizen nog nooit zo veel tegelijk gezien.


Witte kluifzwam (Helvella crispa, White Saddle) gisteren in het Zoetermeerse Westerpark.
Bij een parkeerplaatsje stonden er een tiental, vanmorgen vond ik er elders in het park nog veel meer.
De paddenstoel lijkt wat op een kluif, vandaar de naam. Bij het fotograferen werd dat bevestigd:
een hond kwam aanrennen en hapte precies het mooiste exemplaar kapot.
Ik heb uit nijd de bazin gezegd dat ze goed moest opletten op vergiftigingsverschijnselen.
Beetje gemeen, want deze algemeen voorkomende zwam is eetbaar, al is hij kennelijk niet smakelijk.

Bij de volkstuintjes in het Zoetermeerse Buytenpark foerageerde vanmorgen deze man groene specht
(Picus viridis, European Green Woodpecker; male). Bij een vrouw is er geen rood onder het oog.