Rond en in de havens van Scheveningen zwemt sinds een aantal dagen een ijsduiker.
Het zijn grote watervogels die broeden in Noord-Amerika en in gering aantal op IJsland.
’s Winters komt er altijd een aantal dicht langs de West-Europese kusten tot zelfs in het binnenland.
Maar je praat dan over hooguit 10 à 20 vogels die zich zo dicht tussen de mensen wagen.
Op het ogenblik is het topdrukte en zijn er wel een handvol ijsduikers in Nederland te bekijken.
Het zijn zeldzame vogels en mede daarom ben ik vanmorgen weer eens naar Scheveningen gegaan
en heb ik de duiker mooi kunnen zien. Ze zijn ongeveer zo groot als een aalscholver.
In ons gebied komen vier soorten duikers voor: de algemenere roodkeel- en parelduiker,
de ijsduiker en de nog zeldzamere geelsnavelduiker, uit Arctisch Russisch gebied.
Volgens een zeevogelkenner is de Scheveningse ijsduiker niet helemaal gezond:
hij maakt vreemde trekbewegingen met zijn kop. Kan zijn, hij vist wel regelmatig eten op.
Tussen de enorme basaltblokken langs het Zuiderhavenhoofd
zitten ’s winters vaak paarse strandlopers (Calidris maritima, Purple Sandpiper).
Een keer vlogen ze op, het waren er zo’n 80 à 100. Maar meestal dommelden ze wat.
Steenlopers (Arenaria interpres, Ruddy Turnstone) zie je in de havens en langs de kust,
drieteenstrandlopers (Calidris alba, Sanderling; at the right) overwegend langs de vloedlijn.
Op de foto bij het Noorderhavenhoofd vlieden ze het strand op voor een aanrollende golf.
