Nergens in de Gers hoorde ik zo veel bergfluiters als op onze camping. Vrijwel de hele dag hoorde je ze luid roepen, een tweeklank, zoiets als hu-iéft. Zingen deden ze niet zo vaak, veel zachter en minder kenmerkend dan 'onze' fluiters. Het is een zeer zeldzame dwaalgast in ons land.

De vogeltjes waren moeilijk te zien, dartelden met elkaar door de boomtoppen, ze hadden een voorkeur voor de eiken. Fitisachtige vogels, maar met een opvallende witte buik en borst. Het heeft veel moeite gekost een aantal acceptabele foto's van ze te maken. Gelukkig zaten ze dicht bij ons huisje en kon ik op 'verloren momenten' geduldig met de camera op wacht gaan zitten.


Bergfluiter (Phylloscopus bonelli - Western Bonelli's Warbler) kijkt nieuwsgierig tussen de bladeren door. Zijn lichte buik en borst zijn goed te zien. Opvallende kenmerken zijn verder de geelachtige staart- en vleugelranden. Meestal kreeg je alleen maar flitsen tussen de bladeren te zien. Als je eenmaal hun roep kende, was herkenning eenvoudig.




Vossen zijn prachtig gekleurde vlinders. De grote vos is zeer zeldzaam in Nederland, ook zeldzaam in Vlaanderen en komt lokaal voor in Wallonië. In de Gers zag ik ze regelmatig, ook in onze tuin. De kleine vos is een zeer algemene vlinder. Het opvallendste verschil is de grootte.

Verder heeft de kleine vos 3 donkere vlekken op de gekleurde bovenkant en de grote vos 4. De buitenrand van beide bovenvleugels van kleine bos hebben halfronde blauwe vlekken, bij de grote vos zijn die alleen maar aanwezig op de ondervleugel. De onderkant van de kleine vos bevat een licht veld, bij de grote vos is die geheel bruin.

Grote vos boven (Nymphalis polychloros - Large Tortoiseshell; above) en kleine vos onder (Aglais urticae - Small Tortoiseshell).