In juli schreef ik dat Vogeldagboek op zoek moest naar een andere provider. Het is zover!
Dit is het eerste Vogeldagboek dat via commerciële bedrijven wordt gepubliceerd en verzonden.
Wellicht/waarschijnlijk kleven er nog schoonheidsfoutjes aan. In elk geval ben ik heel opgelucht
dat ik de 19.300 e-maillezers en vele anderen deelgenoot kan blijven maken van mijn belevenissen.

De afgelopen vijf jaar – precies deze maand – verzorgden de Stichting Natuurinformatie
en de daaraan gekoppelde zakelijke poot Zostera, gratis en belangeloos Vogeldagboek.
Door bijgestelde doelstellingen en wijzigingen in het personeelsbestand was dit niet langer mogelijk.
Zonder tijdsdruk moest ik op zoek naar een andere mogelijkheid om Vogeldagboek te laten verschijnen.

Mijn reddende engel heet Philip. Philip van Geens is meteen na mijn bericht in juli aan de slag gegaan.
Hij had mij eerder met probleempjes geholpen en zijn ‘bezieling’ was en is dat VD moest blijven bestaan.
Een groot deel van zijn vrije tijd heeft hij, naast zijn drukke baan en privéleven, besteed aan de tijdrovende
en technisch best lastige omzetting van Vogeldagboek naar een systeem dat ik voortaan zelfstandig kan beheren.

Vogeldagboek is zo zoetjesaan, met alle vaak heel persoonlijke correspondentie die het met zich meebrengt,
een levensdoel geworden. De natuur dicht bij de lezers brengen, vertellen dat de natuur leerzaam en heilzaam is.
Dat geldt ook voor Philip, die mij dit met zijn technische bagage en zijn grote inzet mogelijk maakt. Dankjewel!

Bedankjes ook voor Dylan Verheul (mede-oprichter van waarneming.nl), die mij destijds ‘binnengehaald’ heeft.
Ook zijn actie was gebaseerd op een positief gevoel over Vogeldagboek. Zijn rechterhand Hugo Nieuwenhuys
heeft op de achtergrond zo nodig technische bijstand gegeven. Maar de man die jarenlang Vogeldagboek droeg,
die mijn technische vragen oploste en problemen te lijf ging, was Allart Kooiman. We hebben elkaar nooit ontmoet,
ondanks de vele contacten. Dat is een merkwaardige bijverschijnsel van dit computertijdperk. Allart, bedankt!