Woensdag 6 maart 2002 – Geen havik maar blauwe kiekendief

De regen viel vanmorgen vroeger en met vettere druppels dan verwacht. Een uitstapje naar de duinen uitgesteld en even in de Amaliahut gekropen. En niet voor niets! Van links kwam een roofvogel aangevlogen, even dacht ik aan een sperwer, vervolgens aan een havik maar toen de vogel op een elzenstronk ging zitten, bleek het een vrouwtje blauwe kiekendief te zijn, op zo’n twintig à dertig meter van de hut. Zo vaak krijg je de kans niet om minutenlang zo’n roofpiet van dichtbij te kunnen bekijken.

Mijn verwarring tussen havik en kiek is nog niet zo gek als je in Vogeldeterminatie van Harris e.a. leest, dat de brede vleugels en stompe vleugelpunt van het vrouwtje blauwe kiekendief aan een havik doen denken…

Marcel van der Tol zette de verschillen tussen beide vogels mooi op een rij:

– het duidelijk zichtbare masker, dat heeft een havik in geen enkel kleed;

– de combinatie van wit boven het oog en het wit achter/onder het oog wijst ook op een blauwe kiekendief. Een havik heeft nooit wit onder of achter het oog;

– de dunne langwerpige streping op de buik, in tegenstelling tot de meer langwerpige maar druppelvormige vlekken die de havik heeft;

– deze vogel heeft alleen een geblokt patroon op de middelste en schouderdekveren. De grote dekveren zijn vrijwel egaal. Een juveniele havik heeft dat geblokte patroon op alle dekveren.

Ik had de vogel kort zien vliegen vlak voordat zij landde, te kort om de ongetwijfeld aanwezige witte stuit te kunnen waarnemen. En het wegvliegen heb ik nauwelijks gezien. Dat het een vrouwtje is, lijkt duidelijk, gezien alle beschrijvingen. Het is de vraag of het een juveniele of adulte vogel is, omdat er geen gele tint op de buik te zien is, waarschijnlijk dus een volwassen vogel.

Vrouwtje blauwe kiekendief (Circus cyaneus, female) bij de Amaliahut.

Maandagmorgen hadden de merels in onze tuin de fundering gestort voor hun hulstwoning. Omdat ik ze na een paar uur niet meer zag, dacht ik dat ze het toch niet zo’n geschikte bouwlocatie vonden, op zo’n twee meter van onze keukendeur. Maar dinsdagmorgen is het vrouwtje verdergegaan – de man drukte z’n snor – en vanmorgen sleepte ze al zachte stukjes stoffering naar binnen. Het nest is bijna voltooid!