Donderdag 3 januari 2002 – Waterspreeuw

M’n schoonzus woont langs een bergbeek in de Beierse Alpen, daar heb ik talloze keren waterspreeuwen gezien, Wasseramseln noemen de Duitsers ze, watermerels. Ook vele malen in Frankrijk genoten van die prachtige vogels, die het water induiken om hun kostje op te scharrelen, soms zie je ze onder water over de bodem lopen.

Meestal bekeek in de vogels in vakantietenue, dun shirtje, blote armen. Luuk Punt en ik moesten ons vandaag met vijf lagen bedekken tegen de kou, extra broek, hoofdbescherming, dat alles hadden we er graag voor over om in het prachtige gebied van de Amsterdamse Waterleiding Duinen te genieten van zo’n voor ons land zeldzame vogel. De vogel zat bij een ‘waterval’, ging regelmatig te water om insecten te vangen, en als hij op de kant zat wipte hij z’n karakteristieke wip; een Scandinavische wintergast, niet met zo’n mooie roodbruine buik als de vakantievogels, veel donkerder, maar een genot om naar te kijken.

Vlakbij waren vogelaars ijverig op zoek naar een Pallas’ Boszanger, die sinds gisteren bij deze ingang (ik ben daar niet zo bekend, ik denk dat het aan de kant van Zandvoort was) waargenomen wordt. Toen we terugkwamen van onze wandeling werden we gewenkt door een vogelaar die dit zeldzame vogeltje uit Siberië enkele minuten tevoren gezien had, in een groep mezen. We hebben nog even meegekeken, zagen wel enkele goudhaantjes (de boszanger is ongeveer even klein en heeft een oranjegele oogstreep) maar niet de gezochte mini-vogel.

In de AWD wemelde het letterlijk van de koperwieken en de kramsvogels, in dit gebied moeten er duizenden zitten, zich te goed doend aan de bessen van de fel oranje gekleurde duindoorns en andere lekkere vruchten. Ook veel mezen, vooral kool-, pimpel-, staartmezen en glanskoppen, een enkele maal het geluid van zwarte mees en kuifmees. Een ijsvogeltje vloog langs een van de watergangen, verder o.m. een tiental dodaarzen, 2 vrouwtjes nonnetje, 1 vrouwtje grote zaagbek, 3 overvliegende en luid trompettende wilde zwanen en een krijsende waterral.

De waterspreeuw zat op een te donkere plek om te filmen, kramsvogels (Turdus pilarus) zochten de volle zon op, meestal op duindoorns.